Kato ap ta gefyria

Κάτω απ τα γεφύρια σαν βραδυάζει
πέφτει ενας αλυτης και πλαγιάζει
απο τη ζωή, ζωή κυνηγημένος
μεσα στα κουρέλια του, κουρέλια του χωμένος

Ζούσε μες τα πλούτη και παλάτια
μα τον ξεγελάσανε δυό μάτια
πήρε τον κατήφορο, κατήφορο μοιρέα
κι' έχει τη κατάντια του, κατάντια του παρέα

Κάτω απ τα γεφύρια σαν κοιμάται
μιας αγάπης πάντοτε θυμάται
το γλυκο μα ψεύτικο, ψεύτικο φιλί της
κι' όλο σιγοκλαίει, κλαίει ο αλήτης.

-Γιάννης Παπαιωάνου